شیهد علی محمد رضازاده، دارای روحی سرشار از مهر و تعاون بود و در مشکلات دیگران، خصوصا مشکلات مربوط به خانواده و بستگان، خود را سهیم می دانست و احساس همدردی می نمود، هرگز از کمک به دیگران باز نمی ماند. از این جهت در طول تحصیل و آموزش، ایام فراغت و روزهای تعطیل را صرف کار و کمک به پدر خود می نمود و در همین راستا، چون پدرش بر اثر کسالت، توان کافی برای کار کردن نداشت، شهید عزیز ترک تحصیل نموده و برای کمک بیشتر به پدر و خانواده، در کنار پدر به کارکردن می پرداخت و به این ترتیب از سنگینی کار پدر کاسته و قسمتی از کار وی را انجام می داد. در سال 1359 پدر خود را از دست داد و از این پس به جای پدر مسؤولیت تأمین خانواده را به عهده گرفت و چون نمی توانست به تنهایی شغل پدر را دنبال کند، از شرکت ریسندگی و بافندگی کاشان تقاضای استخدام نمود و تا قبل از اعزام به جبهه، به شغل کارگری در آن شرکت پرداخت.
